Scott Lynch, „Kłamstwa Locke’a Lamory”

Ostatnio – na szczęście! – trafiam na bardzo dobre debiuty pisarskie. „Kłamstwa Locke’a Lamory” to pierwsza powieść Scotta Lyncha, otwierająca jednocześnie cykl opisujący przygody Niecnych Dżentelmenów. Dżentelmeni owi w dość interesujący sposób zarabiają na życie: zajmują się okradaniem najbogatszych mieszkańców miasta Camorra, wykorzystując przeciw nim ich największą słabość – żądzę zdobycia jeszcze większego bogactwa. Szefem tej niezwykle zuchwałej szajki, dla której nie ma celu niemożliwego, jest Locke Lamora – człowiek zdolny oszukać chyba każdego.

Jako bardzo mały chłopiec, Locke trafił pod „opiekę” Złodziejmistrza, który zbierał z ulic miasta jemu podobne sieroty i szkolił je w wykonywaniu złodziejskiego fachu. Dziecko, osierocone we wczesnym dzieciństwie, żyjące w jednej z najbiedniejszych dzielnic miasta, robiące wszystko, by przeżyć – brzmi znajomo, prawda? Pozwoliłam sobie przygotować małe porównanie.

🙂

Słowo „niemożliwe” nie istnieje w słowniku Lamory. Już jako kilkuletni malec wyróżniał się niebywale lepkimi rączkami i nieumiejętnością respektowania zasad przestępczego światka Camorry. Dopiero gdy nasz bohater trafił do Dzielnicy Świątynnej, dokładniej do świątyni Perelandra, znalazł się człowiek, który wiedział, jak wykorzystać tkwiący w nim potencjał. Ojciec Łańcuch – kapłan Bezimiennego Trzynastego boga, Patrona Złodziei, osobistość niesamowicie oryginalna, prawdziwy mistrz w swoim fachu, miał dość ciekawy pomysł na przyszłość wesołej gromadki podopiecznych o wielu nieprzeciętnych umiejętnościach.

Tego wszystkiego dowiadujemy się dzięki retrospekcjom umiejętnie wplatanym w akcję właściwą, w której to Niecni Dżentelmeni, po latach nauk pobieranych od najlepszych, działają już na własną rękę. Równolegle z rozwojem wydarzeń bieżących, dowiadujemy się o przeszłości naszych bohaterów, poznajemy świat wykreowany przez Lyncha, z jego historią, wierzeniami, zwyczajami i magią. Oczywiście, na pierwszym planie znajduje się Camorra – rozwarstwione społecznie, pełne sprzeczności miasto kanałów, mostów, gondoli, podzielone między gangi, nad którymi niepodzielną władzę sprawuje bezwzględny capa Barsavi. Tu przepych miesza się ze skrajnym ubóstwem, bogaci dla rozrywki obserwują potyczki gladiatorów z zabójczymi stworami, w kanałach lądują zwłoki tych, którzy na śmierć zasłużyli lub też nie, sakiewkę (w najlepszym wypadku tylko to!) traci ten, który nie dość uważnie jej pilnował.

Niby Lynch kreuje świat całkiem nowy, jednak mamy wrażenie, że jest on znajomy i bardzo dobrze się w nim czujemy. Zapewne fakt, że Camorra wydaje się być alternatywną, mroczniejszą wersją Wenecji sprzed kilku wieków, nieco ułatwia pracę wyobraźni. Wszystko jest na tyle realistyczne, że gdyby nie domieszka magii, mielibyśmy wrażenie że czytamy powieść historyczno-awanturniczą z gatunku płaszcza i szpady. Jeśli przebrniemy przez początkowe kilkadziesiąt stron, które nieco się dłużą, czeka nas świat pełen przygód, akcji, pościgów, potyczek, ucieczek i podstępów opisany barwnym, pełnym humoru językiem.

 Pierwszy tom rozbudza apetyt na więcej i już nie mogę się doczekać, aż w moje łapki wpadnie tom kolejny – całe szczęście, że niedługo święta i tydzień urlopu 🙂

 ***

Autor: Scott Lynch

Tytuł/Tytuł oryginału: Kłamstwa Locke’a Lamory/The Lies of Locke Lamora

Tłumaczenie: Małgorzata Strzelec, Wojciech  Szypuła

Ilość stron: 544

Miejsce i rok wydania: Warszawa 2013

Wydawnictwo: MAG

I na koniec – jeden z moich ulubionych cytatów 🙂